Χρυσή Αυγη: Πολιτισμικό σούρουπο

     Όλα άρχισαν (ή μήπως όχι;) με τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Ο πολιτικός χώρος στον οποίον δραστηριοποιούνταν δεν έχει καμία σχέση. Το θύμα δεν έχει ταυτότητα. Σημασία έχει ότι η Ελλάδα μετράει ακόμα μια απώλεια, η οποία το δίχως άλλο πρέπει να βαραίνει αποκλειστικά τα κόμματα του "συνταγματικού τόξου" (και μη) και τα πάσης φύσεως Μ.Μ.Ε. που ξαφνικά έχουν βαλθεί να δείξουν στον κόσμο τι κρύβεται πραγματικά πίσω από την οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

     Λίγο πριν τον Ιούνιο του '12 που πραγματοποιήθηκαν οι βουλευτικές εκλογές, έβγαιναν διάφορες δημοσκοπήσεις, πολλές από τις οποίες αν και κατευθυνόμενες, έδειχναν ξεκάθαρα την στροφή του κόσμου στην Χρυσή Αυγή. Άλλοι λόγω αντίδρασης, άλλοι λόγω του μεταναστευτικού που είχαν άμεσα προβλήματα και άλλοι γιατί το θεωρούσαν cool (καταραμένα άμυαλα πιτσιρίκια) στρέφονταν εκεί. Τα κανάλια και οι διάφορες εφημερίδες, επειδή πάσχιζαν να ενισχύσουν τα ποσοστά των κομμάτων από τα οποία χρηματοδοτούνταν, δεν ασχολήθηκαν όσο έπρεπε με το φαινόμενο της, όπως φαίνονταν βέβαιης, εισόδου της Χρυσής Αυγής στη βουλή.


     Έτσι, το φασιστικό κόμμα, με απαίτηση του ελληνικού λαού, και απολύτως δημοκρατικά, μπήκε στη βουλή (ειρωνικό έτσι;). Τα κόμπλεξ και το μυαλό (είδατε που είναι χιουμοριστικό το blog;) που κουβαλάνε τόσα χρόνια φάνηκε από τις πρώτες μέρες με το περιβόητο "εγέρθητω", που ακόμα και αυτό αν και λάτρεις της ιστορίας μας και της γλώσσας μας, δεν ξέρουν να το πουν σωστά. Για άλλη μια φορά τα Μ.Μ.Ε. έπρεπε να οργανώσουν την προπαγάνδα της καινούριας κυβέρνησης αφήνοντας λίγο χρόνο για να ασχοληθούν με αυτό το φλέγον θέμα. Η "δημοκρατική" δράση τους συνεχίστηκε με την επίθεση σε μετανάστες και σε λαϊκές παίρνοντας τον νόμο στα χέρια τους. Καμία ιδιαίτερη αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης καθώς εξυπηρετούσαν τον σκοπό τους. Αντιπροσωπεύοντας επάξια με τους τραμπουκισμούς τους, την οργή του λαού, ήταν άλλη μια "ανακουφιστική βαλβίδα" στο καζάνι που βράζει. Σταδιακά απομόνωσαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής από τα πάνελ τους και τα τηλεοπτικά παράθυρα ενισχύοντας την δημοτικότητά τους. Τους μετέτρεψαν σε θύματα της λογοκρισίας, τους φασίστες. Πιστεύω ότι αν τους άφηναν να συνεχίσουν να βγαίνουν και να λένε την άποψη τους, όλοι αυτοί οι μικροτσούτσουνοι στρατόκαυλοι, θα καταλάβαινε ο κόσμος με τι πραγματικά είχε να κάνει και θα τους εξοστράκιζε.

     Φτάνουμε στο σήμερα και στην στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από έναν εκτελεστή της οργάνωσης. Οι λόγοι που κρύβονται πίσω απο την δολοφονία μπορεί να είναι περισσότεροι από τους προφανείς.Φαίνεται ότι πλέον αυτό το όργανο της κυβέρνησης χάνει την χρησιμότητα του, και πάει σιγά σιγά για απόσυρση με έκτακτες εκπομπές και αποκαλύψεις από "πρώην χρυσαυγίτες" που δείχνουν τι εστί πραγματικά Χρυσή Αυγή.Εντωμεταξύ από την στιγμή που όλη μέρα ασχολούμαστε με αυτό το θέμα, η κυβέρνηση είναι ελεύθερη να περάσει τα μέτρα που δεν πρόλαβε να περάσει τον Αύγουστο. Έχουμε αναλωθεί τόσο πολύ στο να ανακαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από τα φουσκωτά μπράτσα και τα κενά κεφάλια των ξυρισμένων φλώρων, που δεν αναρωτιέται κανείς πώς φτάσαμε στο σημείο να τους φέρουμε στο προσκήνιο ευθύς εξαρχής. Αυτοί πάλι που ψάχνουν απαντήσεις, κάνοντας τις σωστές ερωτήσεις προφανώς δεν έχουν βήμα στα κατευθυνόμενα μέσα.



    
     Κοιτάμε να σβήσουμε την φωτιά, αλλά δεν αναζητούμε την πηγή της. Έχουμε συγχωνεύσει λανθασμένα τον ορισμό  λέξεων όπως αριστερός-κομμουνιστής και πατριώτης-εθνικιστής σε τέτοιο βαθμό ώστε πλέον η γραμμή που χωρίζει αυτές τις έννοιες να είναι πλέον αδιόρατη. Χωνεύτε το: Ειναι διαφορετικό το να θέλεις το καλό της πατρίδας σου και άλλο το να θες το καλό της πατρίδας σου εις βάρος των άλλων λαών. Το δικαίωμα που σου δίνει η χώρα να φωνάζεις: "Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή" ελεύθερα, συνοδεύεται και από κάποιες υποχρεώσεις. Η παιδεία είναι το όπλο απέναντι σε αυτό το μόρφωμα και δυστυχώς στην Ελλάδα, η κρίση μας ανάγκασε να πουλήσουμε τα πυρομαχικά...

Τυφλός Πλούτος, Μουγγός Λαός. Τις πταίει;

  


     Μπορεί από τον τίτλο να ψυλλιαστήκατε που θα στηρίζεται το θέμα του σημερινού άρθρου. Πρόσφατα παρακολούθησα τον Πλούτο του Αριστοφάνη σε μετάφραση, μουσική και σκηνοθεσία Διονύση Σαββόπουλου. Για αρχή να πω ότι βρήκα ευχάριστη την δική του εκδοχή. Γενικά απεχθάνομαι την ριζική αλλαγή ενός έργου της αρχαιότητας ώστε να "ταιριάζει" στην σημερινή εποχή. Ο Νιόνιος κατάφερε και κράτησε μια ισορροπία ανάμεσα στο παλαιό και στο σύγχρονο. Διατήρησε πολλά στοιχεία από την αρχαία κωμωδία, αλλάζοντας κάποια ονόματα τα οποία είναι λογικό να μην μπορεί να διατηρηθούν καθώς αναφέρονται σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε αρα πρέπει να αντικατασταθούν με κάτι αντίστοιχο που γνωρίζουμε εμείς.

     Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή: ο θεός Πλούτος είναι τυφλός και έτσι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τους τίμιους από τους άτιμους και έτσι δεν μπορεί να μοιράσει τον πλούτο σωστά με αποτέλεσμα οι τίμιοι να είναι φτωχοί και οι άπληστοι να μην ξέρουν τι έχουν (πόσο επίκαιρο). Τον θεό συναντάει ένας Αθηναίος, ο Χρεμύλος, ο οποίος με την βοήθεια του δούλου του αποφασίζει να τον πάει στον Ασκληπίο για να ξαναβρεί το φως του και να δώσει τα πλούτη στους τίμιους (συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου). Πραγματικά είναι δύσκολο να υπάρξει πιο επίκαιρο θέμα από την άδικη κατανομή του πλούτου από κτίσεως κόσμου. Κάποια στιγμή στο έργο παρουσιάζεται η Πενία ισχυριζόμενη ότι είναι λάθος αυτό που πάνε να κάνουν και ότι θα το μετανιώσουν καθώς, άμα όλοι γίνουν πλούσιοι ποιοι θα είναι αυτοί που θα συμμετέχουν στις τέχνες και στις δουλειές. Ολόκληρο το έργο στηρίζεται στην αντιπαράθεση του αισθήματος δικαίωσης του Χρεμύλου και της τετράγωνης λογικής της Πενίας. "Πενία τέχνας κατεργάζεται", ισχυρίζεται η θεά και αυτό είναι τροφή για σκέψη για τον θεατή.

     Επιστρέφοντας στο σήμερα αντιλαμβανόμαστε πόσο τραγικά επίκαιρος είναι ο Αριστοφάνης σε αυτό του το έργο. Αλληγορικά αποδίδει την άδικη κατανομή του πλούτου στην έλλειψη όρασης του Πλούτου. Μήπως όμως φταίει πραγματικά ένα άλλο είδος αναπηρίας (αυτή τη φορά του Λαού) για την κατάληξη αυτή του πλούτου. Η χώρα αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα πολλά χρόνια  αλλά ας μην πάμε μακριά. Ας μεταφερθούμε στο τέλος της Χούντας. Η παραπαίουσα δικτατορία αφήνει την χώρα ακυβέρνητη και έρχεται ως Μεσσίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να την επαναφέρει στο δρόμο της δημοκρατίας. Κυριολεκτικά τον περίμεναν με κεριά στο αεροδρόμιο. "Μπροστά στην αναβροχιά, καλό είναι και το χαλάζι" λέει ο σοφός λαός και δεν έχει άδικο. Όπως είναι φυσικό η δεξιά δεν είναι αυτό που περίμενε ο Λαός και το '81 εμπιστεύθηκε την διακυβέρνηση της Ελλάδας στον Ανδρέα Παπανδρέου και στο "σοσιαλιστικό" του κίνημα. Πράγματι η ψαλίδα έκλεισε και δημιουργήθηκε η περιβόητη μεσαία τάξη. Λες και ο πλούτος ξαφνικά βρήκε το φως του και πήγαινε στον κόσμο που πραγματικά το άξιζε.

     Το κόστος αυτής της κοινωνικής πολιτικής ξέρουμε πολύ καλά ποιο είναι γιατί τώρα το πληρώνουμε. Πολύ απλά γιατί αυτές οι παροχές έγιναν με δανεικά λεφτά με παράλληλη αποβιομηχανοποίηση της χώρας και καταβαράθρωση της πρωτογενούς παραγωγής με ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Το δημόσιο γέμισε κομματόσκυλα (από όλα τα κόμματα) και φτάσαμε στο σημείο να πηγαίνεις σε δημόσια υπηρεσία και να σε εξυπηρετούν (άδικη χρήση της λέξης) λες και σου κάνουν χάρη. 39 χρόνια τώρα ο Λαός μουγγός. Κάποιοι γιατί βολεύτηκαν, κάποιοι γιατί δεν ασχολούνται και οι υπόλοιποι νιώθουν ότι πλέον η αντίδραση είναι μάταιη.

     Ο Λαός αντί να ψηφίζει, πηγαίνει στην παραλία ( για αυτό οι εκλογές είναι συνήθως καλοκαίρι αποτι φαίνεται) και η ψήφος διαμαρτυρίας του ήταν η Χρυσή Αυγή. Εκεί που λες ότι δεν μπορεί να πέσει πιο χαμηλά η νοοτροπία μας και ο τρόπος σκέψης μας. Η μερίδα κόσμου που τους ψήφισε είναι διαφόρων τάξεων και ηλικιών: από μιοκροτσούτσουνους  πιτσιρικάδες που θεωρούν μαγκιά να στηρίζουν ένα φασιστικό κόμμα μέχρι μεγάλους ανθρώπους κάτοικοι διαφόρων περιοχών της Αθήνας που έχουν κατακλυστεί από λαθρομετανάστες (άλλο ένα μέτρο της "σωτήριας" δεξιάς). Πολιτικοποιημένη νεολαία δεν μπορεί να υπάρξει καθώς ο ρόλος της περιορίζεται στο να παπαγαλίσει γνώση και να βγει κόμματοσκυλο από την γραμμή παραγωγής των κομμάτων που έχουν μπει για τα καλά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Άρα έχουμε μηδαμινή αντίδραση με την πρωτοπόρα αριστερά να είναι της λογικής: "αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας" θαρρείς και παίζει και αυτή τον ρόλο της σε αυτό το παιχνίδι χρήματος και εξουσίας.

     Έτσι, μήπως τελικά δεν φταίει ο Πλούτος που δεν ξέρει που πηγαίνει, αλλά αυτός ο Λαός ο οποίος δεν ξέρει, ή σε περιπτώσεις δεν θέλει, να μιλήσει; Δώσε στον άνθρωπο εξουσία (ή χρήμα) και θα δείξει το αληθινό του πρόσωπο.  Η Πενία ανησυχεί για την κατάληξη του απλού κόσμου της Αθήνας μόλις γευτεί την ευμάρεια που του υποσχέθηκε ο Πλούτος. Κάτι μπορεί να ξέρουν για αυτό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που το 1973 τύπωναν προκηρύξεις και φώναζαν συνθήματα υπέρ της δημοκρατίας και της επαναφοράς της εξουσίας στα χέρια του Λαού.

"Το καλοκαιράκι.... στην ακρογιαλιά". -Σκάστε ρε μαλάκες να κοιμηθουμε. Σεπτέμβρης μπήκε.

     

     Άλλο ένα καλοκαίρι πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε. Ένα συνηθισμένο ελληνικό καλοκαίρι. Με τον κόσμο να γεμίζει τις παραλίες, παράνομα κλεισμένες και μη, την κυβέρνηση να περνάει στη λούφα τα μέτρα που δεν θέλει να βγουν στην φόρα και τον ήλιο να βομβαρδίζει αβασάνιστα το δέρμα μας με υπεριώδη ακτινοβολία. Ομολογώ ότι το καλοκαίρι δεν είναι η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Μετεωρολογικά τουλάχιστον. Κατά τα άλλα είναι καλά γιατί δεν έχουμε σχολές/σχολεία κλπ. αλλά  υπάρχουν  ελπίδες για καμία άδεια από τη δουλειά (σε άλλες χώρες φαντάζομαι).

     Για αυτούς που περνάνε τις διακοπές τους εντός Αθηνών μπορούν να εκτιμήσουν την πόλη, όντας άδεια, όπως ποτέ άλλοτε. Ωστόσο, τα τσιμέντα των κτιρίων εκπέμπουν περισσότερη θερμότητα και από την υψικάμινο της χαλυβουργικής κατά τη διάρκεια της ημέρας και οι μετακινήσεις με τα Μ.Μ.Μ γίνονται ακόμα πιο επώδυνες από αυτά που περιγράφει ο φίλος Whisper. Ειδικά αν είσαι σε λεωφορείο που περνάει από κέντρο και έχει μέσα αλλοδαπούς, καλή σου τύχη. Όχι ότι δεν έχουμε και Έλληνες βρομιάρηδες αλλά και αυτοί κέντρο πάνε οπότε είναι όλοι μαζεμένοι στο ίδιο λεωφορείο. Η ζαλάδα που θα νιώσεις δεν θα είναι από τον οδηγό που την έχει δεί Ken Block, αλλά από την έλλειψη οξυγόνου που οδηγεί τον εγκέφαλο σε δυσλειτουργία. Στο σπίτι τα πράματα είναι κάπως καλύτερα ωστόσο όχι λόγω του κλιματιστικού. Με τον πρώτο λογαριασμό της ΔΕΗ παθαίνεις ανεύρυσμα οπότε ψάχνεις οικονομικότερους τρόπους για να δροσιστείς. Γεμίζεις τα δωμάτια ανεμιστήρες τόσο ώστε να χρειαστεί να πάρεις ειδική άδεια για αιολικό πάρκο από το κράτος.

     Στην περίπτωση που είσαι κάπου στην επαρχία, μπορεί να γλιτώνεις την ασφυκτική ζέστη ωστόσο η μεγαλύτερη πληγή του καλοκαιριού παραμονεύει παντού: ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ (ντουμ ντουμ ντουυυυυυυμ).  Κανένα μέτρο δεν φαίνεται να είναι αρκετό για αυτές τις ιπτάμενες αιμορουφήχτες. Απο φιδάκια και μπουκαλάκια που βάζουμε στην πρίζα μέχρι έξυπνες σίτες (πωλείται με πιστοποίηση i.q. test). Ειδικά σε περιοχές με στάσιμο νερό κάνε το λάθος να ανάψεις φως σε εξωτερικό χώρο. Θα στην πέσουν χειρότερα και από την 4η πληγή του Φαραώ. Σε 3 λεπτά θα χρειαστείς μετάγγιση αίματος για να συνέλθεις από την αφαίμαξη. Το κυνήγι των κουνουπιών αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα χόμπι του καλοκαιριού που συνοδεύεται και απο εξειδικευμένα εξοπλισμό. Η πιό απλή μορφή του δεν απαιτεί κάποιο εργαλείο καθώς τα κυνηγάς με τα χέρια. Προχωρώντας σε πιο περίπλοκες μεθόδους συναντάμε την κλασσική μυγοσκοτώστρα, την παντόφλα και πλέον υπάρχει και η ρακέτα με μπαταρίες που εφαρμόζει μια τάση στο σύρμα που έχει. Θα τα βρείτε σε εξουσιοδοτημένα φανάρια από πακιστανούς με την εγγύηση της κινέζικης βιομηχανίας. Αρκετά ευχάριστη ασχολία που συνοδεύεται από τον ήχο και την μυρωδιά του φρεσκοψημένου μαμουνιού. Πάντως το καλύτερο εργαλείο που έχω βρει είναι ενα ζευγάρι μικρών χεριών που τα οπλίζεις και πατώντας την σκανδάλη κλείνουν ζιπάροντας το κουνούπι. Οι κατασκευαστές μάλιστα έχουν βάλει και στόχο στη μέσα μεριά για να βαθμολογείς.

     Κάθε καλοκαίρι κλείνει με τον καλύτερο τρόπο: την αποστολή των εκκαθαριστικών σημειωμάτων της εφορίας. Τι καλύτερο από το να γυρνάς μετά απο τις διακοπές σου και να βρίσκεις στο γραμματοκιβώτιο σου τον φάκελο με τις λέξεις "Υπουργείο Οικονομικών". Στην καλύτερη περίπτωση σε προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα. Στην χειρότερη μπορεί να σε οδηγήσει στο να προσγειωθείς στο πεζοδρόμιο απο την ταράτσα του σπιτιού σου.

Μόδα Τσόντα και Καγκούρια

     

     Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που ακολουθεί την μόδα. Ούτε καν κάποιος που παρακολουθεί την μόδα. Θα έλεγα ότι παρατηρώ και τρώω στη μάπα την μόδα. Η τυφλή υπακοή πολλών στην μόδα, είναι ένας από τους κύριους λόγους που πιστεύω ότι μια ηλιακή έκρηξη θα λυτρώσει το σύμπαν, μέσω της εξόντωσης των ανθρωπίνου γένους. Όχι, δεν είμαι χρυαυγήτης. Πιστεύω στην ελευθερία επιλογής των ανθρώπων, αλλά όταν οι επιλογές σου κατευθύνονται αποκλειστικά από το ρεύμα της εποχής, τότε δεν είναι δικαίωμά σου αλλά η μαλακία που σε δέρνει. Και εμένα είναι δικαίωμα μου να μην θέλω να βρίσκομαι στην Πάτρα εποχή Αποκριών κάθε φορά που βγαίνω έξω.
     
     Κατά καιρούς υπήρχαν διάφορες μόδες. Άλλες πετυχημένες και άλλες σκέτη αποτυχία όπως είναι πολλές από τις σημερινές. Από τις πρώτες που παρατήρησα ήταν αυτή με το ανεκδιήγητο παντελόνι με ύφασμα τέντας με ρίγες που συνδυαζόταν με ξεσκισμένη μπλούζα λες και λίγο πριν πάλευες με λυσσασμένα σκυλιά, και απαραίτητα κατεστραμμένα all-star, τόσο διαλυμένα που να μοιάζουν πλέον με παντόφλες παραλίας. Ορισμένα είχαν τόσες παραμάνες πάνω τους για να δίνουν στύλ αλλά και να το κρατάνε στη θέση του, που τύφλα να έχει το κουτί ραπτικών της γιαγιάς σου. Όλο αυτό το σετ έμοιαζε τόσο μπιχλέξ που πίστευες ότι θα γυρνούσε κάποια στιγμή αυτός και θα σου ζήταγε πενηντάλεπτο για τυρόπιτα.
    
     Στον αντίποδα, έχουμε τον 19χρονο αυνάνα-γιάπη. Συνήθως, έχει ύφος χιλίων καρδιναλίων, όταν περιδιαβαίνει τους διαδρόμους της Νομικής, της μόνης σχολής που είναι αρκετά καλή για αυτόν σύμφωνα με τους γονείς τους που δεν ξέρουν τι έχουν. Πίσω όμως από το υπεροπτικό βλέμμα κρύβεται η δυστυχία που του προκαλεί η σχολή που διάλεξε η φιλόδοξη μάνα του για αυτόν. Θα τον πετύχεις να φοράει πουκάμισο, παντελόνι με τσάκιση και παπούτσι επίσημο χωρίς κορδόνι λες και θέλει να είναι έτοιμος ανα πάσα στιγμή για την ορκωμοσία του ή για γάμο.

     Και περνάμε στο νέο σχετικά καρκίνωμα της εποχής: τους hipsters. Άλλη μια μόδα της Αμερικής που άργησε μια μέρα και μας ήρθε καθυστερημένα. Ξεχωρίζει από μακριά με τα μεγάλα γυαλιά με σκελετό, που δεν τα χρειάζεται απαραίτητα, με το καρέ πουκάμισο και τα 15 διαφορετικά προϊόντα της Apple που από τα σήματα που εκπέμπουν συνολικά, έχει επιβαρύνει περισσότερο την υγεία του από τους πιλότους που τσιμέντωναν από τα αεροπλάνα το Chernobyl. Θα τους πετύχεις σε μαγαζί με αντίκες ή σε κάποιο Apple-Store να ξοδεύουν ασύστολα λεφτά. Είναι υπεύθυνοι για το 75% των πωλήσεων της εν λόγω εταιρίας (άτιμο marketing τα βρήκες πάλι τα κορόιδα που χρειαζόσουν). Το άλλο 25% δεν είναι hipsters αλλά τα αγοράζουν για τον ίδιο λόγο: για να ξεχωρίσουν από τη πλέμπα. Επίσης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι και αυτοί μαλάκες.

     Όσον αφορά τις γυναίκες, θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι ολόκληροι για την δολοφονία της αισθητικής μας σε καθημερινό στάδιο. Ειδικά τα πιτσιρίκια, σε μια προσπάθεια να τα πετάξουν όλα έξω αλλά να μην τα πουν και πουτάνες (που είναι), καταλήγουν σε τραγελαφικές επιλογές. Τον χειμώνα είχαμε τους σκούφους με τα καζανάκια που κρέμονταν από τα πλάγια, τα οποία βρήκαν απήχηση και στα δύο φύλα, τις μπότες - αποστολή στην Αρκτική, και ασχολίαστα γάντια. Το καλοκαίρι τα πετάνε όλα αλλά μπορεί να δείς fail συνδυασμό πουκάμισο με κολάν ή σορτσάκι με μπότα που έχει επένδυση γούνας. Γιατί μπορεί οι μύκητες που θα βγουν στα πόδια σου καλοκαιριάτικα να κάνουν πάρτι αλλά αφού είναι ωραίο το αποτέλεσμα.... 

     Τα αγόρια πάλι λανσάρουν το παπούτσι-γίγας λες και έχουν δυσπλασία στα πόδια, σε συνδυασμό με φανελάκι για να δείχνουν τα ανύπαρκτα μπράτσα τους. Ο κάγκουρας είναι μια κατηγορία μόνος του σαν τον homo sapiens και βρίσκεται ανάμεσά μας.

     Όπως φαίνεται λοιπόν η μόδα όσον αφορά την ένδυση έχει προεκτάσειςς και στην κουλτούρα και συμπεριφορά αυτών που την υποστηρίζουν. Για αυτό το λόγο δεν είναι προκατάληψη πολλές φορές να κρίνεις κάποιον απλά και μόνο απο την εξωτερική του εμφάνιση. Συμφωνώ με αυτό που λέει οτι η εξωτερική μας εμφάνιση ειναι ο καθρέφτης της ψυχής μας και όταν τα ρούχα φωνάζουν από χιλιόμετρα, είναι εύκολο να βάλεις ταμπέλα σε κάποιον. Αυτό βέββαια δεν ειναι σωστό, αλλα σε πάμπολες περιπτώσεις θα πέσεις μέσα. Άν έχεις αμφιβολίες μπορείς να περιμένεις να ανοίξει το στόμα του.

Κυρακή του Πάσχα (γιορτή και σχόλη) να ήταν η ζωή μας όλη

     Άλλο ένα Πάσχα λοιπόν ήρθε φέρνοντας την εβδομάδα των Παθών και τέλος το αποκορύφωμα αυτής της βδομάδας: ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Ξέρω πολύ καλά οτι όλοι τώρα τρίβετε το στομάχι σας και ακονίζετε την πιρούνα σας. Όσοι έχουν θρήσκους γονείς ή πιστεύουν οι ίδιοι στο έθιμο της νηστείας, έχουν δύο λόγους για να περιμένουν με ανυπομονησία την Κυριακή του Πάσχα. Καλά κάνεις και εσυ ρε λεχρίτη άθεε που νυστεύεις για δύο μέρες. Δεν θα πάθεις κάτι αν φας δύο φορές λιγότερες απο τα MacDonalds. Να περισσέψει και για την Karina κάνα μπιφτέκι για πρώτες ύλες σωληνώσεων.
 
    Ίσως να μην το γνωρίζατε αλλα παλιά η νηστεία ήταν πιο σκληροπυρηνική. Δεν έτρωγαν σχεδόν τίποτα. Ωστόσο για ανθρωπιστικούς λόγους βρήκαν ένα παραθυράκι στους θείους νόμους και μπορείς να φάς το οτιδήποτε αρκεί να μην έχει αίμα. Ωστόσο, την Μεγάλη Παρασκευή ειναι το αποκορύφωμα για όσους νυστευουν σοβαρά, καθώς μπορείς να φάς μόνο ελιές και φαντάζομαι τα χόρτα που έχει η γλάστρα σου. Fun fact: Μπορείς να φάς ελιές αλλά όχι λάδι. Αυτό συμβαίνει γιατί η ελιά θεωρείται καρπός της γής, ενώ το λάδι προϊόν επεξεργασίας.

    Το μεγάλο Σάββατο υπάρχει η πρώτη ανάσταση στις 12 το μεσημέρι για αυτούς που είναι ετοιμοι να φάνε τον καναπέ του σαλονιού απο την πείνα. Ουσιαστικά είναι μία πρόφαση για να σαβουριάσεις οτιδήποτε εκτός απο κρέας ώστε να σε κρατήσει μέχρι την ώρα της μαγειρίτσας. Το βράδυ είναι η ώρα της Ανάστασης. Όλοι χαίρονται για την Ανάσταση του Χριστού και εσύ χαίρεσαι για την μαγειρίτσα που σε περιμένει σπίτι αχνιστή και γεμάτη ΚΡΕΑΣ (ναι ρε φίλε επιτέλους πρωτεϊνη). Άν είσαι μικρός οπωσδήποτε θα πετάξεις βαρελότα και γουρούνες την ώρα της Ανάστασης (συνήθως πιο νωρίς γιατί δεν μπορείς να κρατηθείς). Άν είσαι λίγο μεγαλύτερος, θα αρχίσεις στα βρισίδια τα "μαλακισμένα που σε ξεκουφαίνουν". Μετά θα φύγεις τρέχοντας για να φάς ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι.

     Άν είσαι μεγάλος λεχρίτης, θα ξυπνήσεις κάποια στιγμή την Κυριακή απο την τσίκνα που θα σου τρυπάει τη μύτη. Σε περίπτωση που είσαι αρκετά άντρας για να γνωρίσεις ότι είναι δουλειά σου να φέρνεις το κρέας στο σπίτι (ή τουλάχιστον ότι είναι δουλειά σου να το φέρεις απο το κρεοπωλείο αν δεν εισαι τοσο brutal για να το σφάξεις μόνος σου), θα ξυπνήσεις απο νωρίς για να βοηθήσεις στο σούβλισμα. Όλοι το παίζουμε ζωόφιλοι αλλα λίγους έχω δεί να τους ενοχλεί ιδιαίτερα η σούβλα που εξέχει απο το κεφάλι του αρνιού. Το άναμμα της φωτιάς για τα κάρβουνα είναι ίσως το πιό δύσκολο κομμάτι, ειδικά αν δεν γνωρίζεις. Οπότε αφήνεις πατέρα ή θείο να βγάλει το φίδι απο την τρύπα, όσο εσύ διώχνεις τις μύγες απο το μόσχο σου.

     Η συνέχεια γνωστή. Ξεκινάει το αργό ψήσιμο του αρνιού, εννοείται με μοτεράκι για να μην πιαστεί το χέρι. Λίγο πρίν το μεσημέρι θα γίνει το κακό και η μάνα θα βγάλει μερικα "μεζεδάκια" για την όρεξη: αυγα που περίσσεψαν απο χτές, ντομάτα, αγγούρι, φέτα, τζτζίκι και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κοπεί στα τέσσερα για μεζέ. Στο τέλος το τραπέζι με τους μεζέδες θυμίζει το τραπέζι του χωριού στό τέλος κάθε ιστορίας του Αστερίξ. Άν παίξεις σωστά τα χαρτιά σου θα μείνει χώρος για τον κεντρικό προσκεκλημένο που γυρίζει νωχελικά στη σούβλα. Άν είσαι γατάκι θα πέσεις με τα μούτρα και μετα δεν θα μπορείς να ευχαριστηθείς το κυρίως πιάτο. Γενικά αν εμπιστευόσουν την δίαιτα σου, αποκλειστικά στη μάνα με το σύνδρομο της κατοχής, θα ήσουν σαν αυτόν. Οπότε μην πέσεις στην παγίδα και φέτος. Αν υπάρχει κοκορέτσι και σου αρέσει, βγαίνει νωρίτερα οπότε κινδυνεύεις και απο εκεί.

    Η μεγάλη στιγμή φτάνει και το αρνί βγαίνει λίγο-λίγο. Οι πέτσες χωνεύονται ήδη γνωρίζοντας οτι θα το μετανιώσεις αργότερα που οι μισές σου αρτηρίες θα είναι πιο μπουκωμένες και απο την εθνική Κορίνθου-Πατρών όταν πέφτεις πίσω απο τρακτέρ. Ξέχασε μπύρες και κρασιά. Η coca-cola με το ανθρακικό απαραίτητος σύμμαχος στην προσπάθεια σου να εξαφανίσεις τα τελευταία ίχνη του μπουτιού που πήρες δικαιωματικά.

    Γενικά, ήταν μια γεμάτη μέρα. Τουλάχιστον για το στομάχι σου. Έφαγες σαν ζώο και το σημαντικότερο είναι οτι μαζεύτηκε μετά απο καιρό όλη η οικογένεια μαζί. Στο τέλος όλοι πέρασαν καλά και το ευχαριστήθηκαν. Δυστυχώς το αρνί, πιθανότατα να έχει αντίθετη άποψη...

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

      Όσοι παρακολουθούν, ακόμα, τηλεόραση θα το έχουν παρατηρήσει το φαινόμενο της ξαφνικής εισβολής του telemarketing στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης. Θυμάμαι παλιά που έπαιζαν μόνο αργά το βράδυ και ο μόνος λόγος ύπαρξής τους για μένα ήταν για να με κάνουν να νυστάξω. Κάποιες φορές ωστόσο είχαν ενδιαφέρον και έπιανες τον εαυτό σου να αναρωτιέται με αγωνία: "Οι λεπίδες αυτές θα καταφέρουν να κόψουν το τσιμεντοκονίαμα που έχει πετάξει ο σεφ μέσα στο multi;" Θα ακολουθήσουν ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα πρόσφατων κυρίως τηλεοπτικών διαφημίσεων.

       Βυζοθήκες

Ίσως η πιο γνωστή διαφήμιση αυτή την εποχή που διαφημίζει τα καταπληκτικά αυτά σουτιέν που φοριούνται και ώς top όπως λέει χαρακτηριστικά η ξανθιά που τα διαφημίζει. Κλασσικά οι περισσότερες που έχουν βάλει στη διαφήμιση έχουν βυζάρες για να σου δείχνουν ότι μικρότερα και από τα δικά μου να τα έχεις, ως δια μαγείας θα γίνεις Kate Upton. Το κεντρικό θέμα της συγκεκριμένης διαφήμισης είναι: "Έχεις μικρά βυζιά; στα μεγαλώνει. Έχεις μεγάλα βυζιά;  στα κρατάει. Δεν έχεις καθόλου βυζιά; Στα φυτρώνει. Λίγο θέλει για να προσθέσει ότι θεραπεύει το καρκίνο του μαστού.

      Κολάν για αδυνάτισμα

Σε μία χώρα που τα τελευταία 30 χρόνια βγάζει εναλλάξ τα ίδια κόμματα, είναι λογικό αυτές οι παπαριές να έχουν πωλήσεις. Η συγκεκριμένη προωθεί ένα κολλάν που το φοράς και ενώ συνεχίζεις να τρώς οτι μπορείς για να φράξεις τις αρτηρίες σου με λίπος, χάνεις κιλά. Για να σε πείσει σου λέει οτι η κατασκευή του βασίζεται στη νανοτεχνολογία. Ναι μαλάκα, τα πειραματικά φάρμακα, οι κατασκευές της Nasa και το κολάν σου έχουν παρόμοιες προδιαγραφές κατασκευής. Πάντως εγώ όταν ακούω ότι όλα αυτά βασίζονται στην νανοτεχνολογία φαντάζομαι το εργοστάσιο στην Κίνα που τα παράγει να έχουν και μερικούς νάνους στην γραμμή παραγωγής. Η παγίδα είναι στο κείμενο που περνάει με ταχύτητα φωτός από την οθόνη σου: Απαιτείται ισορροπημένη διατροφή και άσκηση. Χαίρω πολύ, ρε μπαγλαμά.. Αν όλες οι γυναίκες έτρωγαν σωστά και έτρεχαν σαν Τζαμαικανές  δεν θα χρειάζονταν το τεντόπανό σου για να αδυνατίσουν.

      Σόμπες με λάμπες

Αυτές οι διαφημίσεις βγήκαν με αφορμή την κρίση στην χώρα μας και την αδυναμία του κόσμου να πληρώσει πετρέλαιο. Το highlight της διαφήμισης είναι οι ""πραγματικές μαρτυρίες"" από γριές που εξ υμνούν φανατικά την καταπληκτική αυτή σόμπα. Με τα πενήντα ευρώ που της έσκασαν για να παίξει, τριπλασιάζοντας την σύνταξή της είναι λογικό μέχρι και ενόργανη να κάνει η γριά για να σε πείσει να την αγοράσεις. Ώστε γλιτώνεις το πετρέλαιο. ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ. Για το οτι θα πρέπει να δουλεύει ένας μικρός ατμοηλεκτρικός σταθμός της ΔΕΗ για να τροφοδοτεί την σόμπα σου δεν το σκέφτεσαι.

     Παπούτσι πολυμηχάνημα 

Καλά, αυτό είναι προσβολή στη νοημοσύνη μας. Τουλάχιστον όσων έχουν. Το περπάτημα είναι υγεία και το ξέρουν όλοι. Αλλά, ότι και να φορέσεις δεν θα γίνεις Jason Statham περπατώντας. Το συγκεκριμένο προϊόν υπόσχεται καλλίγραμμο σώμα λόγω της ειδικής κατασκευής του παπουτσιού. Εδώ μηχάνημα αγοράζεις με 32 τροχαλίες και 15 διαφορετικά σημεία από τα οποία κρέμονται σχοινιά για να τραβήξεις και δεν φτάνει για ολοκληρωμένη γυμναστική. Και θα τουμπανιάσεις από τα κωλο-παππουτσά; Τα μόνα "υποδήματα" που μπορώ να φανταστώ οτι γυμνάζουν το σώμα είναι τα βατραχοπέδιλα, και αυτά πρέπει να συνδυαστούν με κολύμπι για να έχουν αποτέλεσμα.
       
       Ρολόγια και παπλώματα

Είχαν ξεκινήσει ως ξεχωριστές διαφημίσεις. Στη μία σου πλάσαρε κάτι ρολόγια που ο μόνος τρόπος για να σου πεί σωστά την ώρα είναι να του καρφώσεις στο κέντρο μια οδοντογλυφίδα και να κοιτάς την σκιά της. (Θα το πατεντάρω αυτό για τους ξιπασμένους τους hipster-αδες. Εδω πάνε και παίρνουν i-phone. στο ηλιακό ρολόι χειρός θα κολλήσουν;) Τουλάχιστον αν του έβγαζες την μπαταρία θα σου έλεγε σωστά την ώρα δύο φορές τη μέρα.  
     Η άλλη καταπληκτική προσφορά ήταν κάτι παπλώματα "...σε μοντέρνους συνδυασμούς χρωμάτων". Έχω αρχίσει πλέον να ακούω στους εφιάλτες μου αυτή τη φράση και ξυπνάω ιδρωμένος αγκαλιάζοντας το πάπλωμά μου με το μοντέρνο χρώμα.
      Πλέον πουλάνε το ένα και κάνουν δώρο το άλλο μπας και ξεφορτωθούν κανένα κομμάτι και δεν αναγκαστούν να τα βάλουν όλα από πίσω τους.

     Εντομοαπωθητικό στη πρίζα

Το καλοκαίρι είχε κάνει θραύση αυτή η διαφήμιση. Ένας εκνευριστικός μαλάκας προωθούσε μια συσκευή που την βάζεις στην πρίζα και σου διώχνει από το σπίτι έντομα, αράχνες, κατσαρίδες, ποντίκια και ιπποπόταμους. Πρέπει να ήταν τόσο καλό που δούλευε και μέσα από την τηλεόραση καθώς όποτε την πετύχαινα το σπίτι άδειαζε αυτομάτως από κάθε τι ζωντανό. Το αποτελειωτικό χτύπημα ήταν εκεί που έλεγε: "η πράσινη οθόνη λειτουργεί και ως φωτάκι νυκτός".....
     Ποια πράσινη οθόνη; Εννοείς αυτό το ημιδιαφανές πλαστικό με το πράσινο λαμπάκι από πίσω; Μήπως λειτουργεί και ως tablet και δεν το ξέρω;
       
     Άκου οθόνη. Βλαμμένε.

ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ... ΒΟΥΛΑ

     

       Γενικά, σαν άνθρωπος προσπαθώ να βρώ τη θετική πλευρά της ζωής. Σαν blogger πάλι,ΟΧΙ. Και η χώρα στην οποία ζω βοηθάει σημαντικά στο να το επιτύχω αυτό. Μαντέψατε λάθος. Το κράξιμο που ρίχνω μέσα απο εδώ δεν οφείλεται ουτε στον πρόωρο απογαλακτισμό μου, ούτε στο ότι η μάνα μου με έδερνε με τη ζώνη του πατέρα μου.

       Σήμερα θα επικεντρωθώ στον δημόσιο τομέα της χώρας μας και συγκεκριμένα στο Ε.Σ.Υ.. Τα αρχικά θυμίζουν: "Εσύ μαλάκα φταις που φτάσαμε εδώ με αυτούς που ψηφίζεις τόσα χρόνια" (τουλάχιστον σε εμένα αυτό θυμίζει). Για όσους δέν κατάλαβαν από τον ευφάνταστο τίτλο, θα αναφερθώ στην πρόσφατη επίσκεψή μου στο Ασκληπιείο Βούλας.

         Είχα την ατυχία να σπάσω το ένα δάχτυλο του χεριού μου. Και μάλιστα το καλό για όσους κατάλαβαν. Ο πόνος ήταν μεγάλος. Όχι όμως τόσο μεγάλος όσο αυτός που ένιωσα όταν διάβηκα το κατώφλι του νοσοκομείου για να μου το μαστορέψουν. Θα περιγράψω την επίσκεψη που έγινε 2 βδομάδες μετά για να μου βγάλουν τα ράμματα γιατί η πρώτη μου επίσκεψη δεν είχε τόσο κέφι (Ναι, το χτύπησα τόσο δυνατά που άνοιξε).

           Το βασανιστήριο ξεκινάει από την είσοδο στον εξωτερικό χώρο του νοσοκομείου με πινακίδες να δείχνουν το δρόμο για 32 διαφορετικά κτίρια που το καθένα έχει πάρει το όνομά του από κάποιον ευεργέτη-γιατρό-δήμαρχο-υδραυλικό της γειτονίας οπότε δεν σε βοηθάει στο να καταλάβεις που πηγαίνεις. Φυσικά υπάρχουν και χρωματιστές λωρίδες (ποιες;;;) στο έδαφος που σε οδηγούν στα επείγοντα κλπ. Έξυπνο αλλά εδώ είναι ελλαδιστάν. Όσοι έχουν προσέξει τις λωρίδες στους ελληνικούς δρόμους (ποιες;;;) θα καταλάβουν οτι οι χρωματιστές λωρίδες αχνοφενονται σε μερικά σημεία μόνο και έχουν να περαστούν απο το έτος ίδρυσης. Γενικά και ο Indiana Jones να είσαι δύσκολα θα βγάλεις άκρη. Στο τέλος βρίσκω ένα χώρο να βάλω το αυτοκίνητο που το έδαφος έιναι τόσο ανώμαλο που ακόμα και ο Ken Block θα φοβόταν να βάλει το Fiesta του εκει μέσα.

             Εξωτερικά Ιατρεία ο προορισμός μου για να πάρω αριθμό και να σκάσω και το 10ευρώ νταβατζιλίκι. Η κατάσταση γνωστή: Άπειρος κόσμος, 4 γκισέδες για εξυπηρέτηση και να λειτουργεί μόνο ο ένας. Μέσα στο γραφείο υπήρχαν άλλες 2 κυράτσες αλλά ήταν απασχολημένες με το να κατεβάζουν το ένα κουλούρι μετά το άλλο και να κάνουν διαγωνισμό ποιανής ο άντρας είναι πιο μεγάλος μαλάκας. Στο ενδιάμεσο μετέφεραν και ένα χαρτί που και που από το γραφείο στο αρχείο για να δείχνουν απασχολημένες. Πάνω στο τζάμι έγραφε: "ΟΧΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ" ενώ δίπλα υπήρχε ο αρμόδιος γκισές για πληροφορίες αλλά ήταν όλως περιέργως άδειος. Και τώρα επειδή ο μαλάκας που έπρεπε να είναι εδώ, είναι κάτω και τρώει το φαί των ασθενών πρέπει εγω να κάνω θυσία καμιά κατσίκα μπας και με φωτίσουν οι θεοί του Ολύμπου. Ευχαρίστως θα θυσίαζα τελετουργικά τις κυράτσες που είχαν φάει από μισό Βενέτη η κάθε μια απλά και μόνο για την ευχαρίστηση. Η αναμονή ωστόσο δεν είναι τόσο ανιαρή αφού εμφανιζόταν μια στο τόσο και ένα καροτσάκι με μια γριά πάνω το οποίο το οδηγούσε ενας νοσοκόμος ο οποίος ούτε δίπλωμα για ποδήλατο δεν θα μπορούσε να βγάλει αν υπήρχε. Ο μαλάκας εμβόλιζε με το καρότσι τον κόσμο λες και ήταν ηνίοχος σε δρεπανοφόρο άρμα των Περσών εναντίον της φάλαγγας των Ελλήνων.

           Είναι τόσο μεγάλη ανάγκη η δημιουργία θέσεων στο δημόσιο για τα κομματόσκυλα που ως γνωστόν η γραφειοκρατία είναι απίστευτη. Αφού πέρασα το βιβλιάριο από την υπάλληλο έπρεπε να πάω σε έναν άλλον τύπο για να του σκάσω το 10ευρω και στη συνέχεια να ξαναγυρίσω στην υπάλληλο.

             Αφού τελείωσα με τη χαρτούρα , έπρεπε να περάσω μισή ώρα περιμένοντας μέχρι να έρθει η σειρά μου να μπω στο γραφείο του γιατρού. Η διαδικασία είναι απλή: Μπαίνεις στο γραφείο του γιατρού απλά και μόνο για να σου πεί να πας στην γυψοαίθουσα. Λες και δεν μπορούσαν να σου πουν να πάς κατευθείαν εκεί. Εντωμεταξύ αυτός ο μαλάκας την άραζε στο γραφείο με το youporn και ανα 45λεπτό πέρναγε από την γυψοαίθουσα για να πεί στους ειδικευόμενους τι να κάνουν με τον καθένα. Αυτό σήμαινε ένα μισάωρο έξω από το γραφείο του και άλλο ένα μισάωρο στη γυψοαίθουσα να περιμένω, πότε θα του καυλώσει να έρθει για να δεί το πρόβλημα. Αφού ήρθε λοιπόν και το είδε εξ αποστάσεως λες και έχω ψωρίαση, είπε να μου βγάλουν τα ράμματα. Προηγήθηκε το ξετύλιγμα του δαχτύλου από τις γάζες από τον ειδικευόμενο που με πέθανε επειδή είχα ακόμα ανοιχτές πληγές. Με γωνιοτροχό να τις έκοβε για να βγούν, λιγότερο θα με πόναγε. Ο πόνος μου κράτησε συντροφιά και στο κόψιμο των ραμμάτων, όσο εγώ σκεφτόμουν 5 διαφορετικούς τρόπους για δολοφονία ειδικευόμενου. Ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις, σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα, στο γιατρό αλλά αυτός γύρισε και με επέπληξε που τον ενοχλούσα από την εξέταση των υπολοίπων. Έτοιμος ήμουν να τον χτίσω με γύψο και να τον πετάξω στη θάλασσα αλλά λυπήθηκα τους υπόλοιπους ασθενείς που δεν έφταιγαν σε τίποτα να μείνουν χωρίς γιατρό.

                 Έφυγα σχεδόν τρέχοντας από εκεί μέσα ευχαριστώντας τον θεό που επιτέλους ξεμπέρδεψα από το μαρτύριο. Δεν κατάφερε να σβήσει το χαμόγελο μου ούτε το γεγονός ότι θα χρειαζόμουν επειγόντως αμορτισέρ λόγω της πίστας Dakar που έχει το νοσοκομείο για πάρκινγκ. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο και κατηφορίζοντας με κατάπιε η κίνηση της Παραλιακής αλλά δεν με ενοχλούσε καθόλου. Σε αντίθεση με τον ταρίφα που ήταν δίπλα μου και ο οποίος ενημέρωνε για την σεξουαλική δραστηριότητα των μανάδων τους πολλούς από τους οδηγούς και απονέμοντας τους παράλληλα το βραβείο της ανοιχτής παλάμης.

FACEBOOK: Η ΨΕΥΤΙΚΗ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (Part 2)

Συνεχίζουμε σήμερα λοιπόν με την ανάλυση των πιο εκνευριστικών χαρακτηριστικών του Facebook. Ξέρω οτι το περιμένατε με αγωνία. Φαντάζομαι....


Μυστικά post από κοπέλες

Αυτό είναι ένα καινούριο κολπάκι του facebook που υπάρχει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει μια συνεννόηση ανάμεσα στα θηλυκά του site όπου ποστάρουν κάτι άκυρο που μόνο αυτές ξέρουν τι σημαίνει και χαίρονται μεταξύ τους. Το επόμενο για αυτές στάδιο είναι το να θέλουν πότισμα και να επιτύχουν την φωτοσύνθεση. Αν δείς κάποια στιγμή την γκόμενά σου να γέρνει προς τον ήλιο, μην ανησυχήσεις. Το format του εγκεφάλου της ολοκληρώθηκε και πλέον είναι αζαλέα.

Θυμάμαι πέρσι που όλες έγραφαν διάφορα χρώματα και όλους τους είχε φάει η αγωνία τι συμβαίνει. Ναι μωρή χλαμούτσα, καίγομαι να μάθω τι εννοείς με αυτό που γράφεις. Τελικά γράφανε το χρώμα του βρακιού της καθεμία λες και ζήταγε η εφορία της πληροφορίες για καταγραφή. Στο επόμενο να βάλετε και μάρκα για να βγάλουν το πόθεν έσχες. Φέτος μου την είδαν όλες Γκιούλιβερ και βάζανε προορισμούς για ταξίδια. Έγω χάρηκα γιατί πίστεψα ότι θα άδειαζε από βλακεία αυτή η χώρα για μερικές μέρες αφου όλες έφευγαν αλλα που τέτοια τύχη. Και για να προλάβω τις τρείς βλαμμένες που θα την πετάξουν την βλακεία, να τονίσω ότι δεν ειμαι μισογύνης γιατί η μαμά μου με απογαλάκτισε μικρό ή γιατί μου βάραγε το κεφάλι με την πόρτα του φούρνου αλλα πολύ απλα δεν αντέχω την βλακεία των ανθρώπων (με την δικιά μου συνυπάρχω μια χαρά).



Post που είναι must

Αναφέρομαι σε αυτά τα post που κατά καιρούς κατακλύζουν το facebook με ποικίλη θεματολογία.

«Από τον επόμενο μήνα οι παροχές της σελίδας δεν θα είναι δωρεάν. Για να διατηρήσεις δωρεάν τον λογαριασμό σου στο facebook κάνε post αυτό το κείμενο και μια διπλή τούμπα, αλλιώς θα έρθει ο Zuckerberg στην πόρτα σου να σου ζηυάει ένα τάληρο το μήνα».

Μπράβο μπετόστοκε, γιατί άμα ήθελε ο Zuckerberg να αρχίσει τις χρεώσεις στη σελίδα, εσένα θα σε άφηνε απέξω αν έβλεπε αυτό το κείμενο στο προφίλ σου.



Οι attention whores

Είναι αυτοί που ποστάρουν διάφορα μελοδραματικά του τύπου: «Γιατί να συμβαίνει σε μένα αυτό;» ή «ορισμένοι είναι τελείως gtp». Δεν λέω, ο καθένας μπορεί να έχει πολλά προβλήματα. Από το να είναι αναγκασμένος πλέον να πληρώνει για να δουλεύει, μέχρι το να του κάνουν στο σχολείο τόσα super-wedgie που το βρακί του πλέον να το φοράει σαν hoodie. Πάντα κάποιος θα βρεθεί να ρωτήσει: «Γιατί το λες αυτό;». Μόλις έπεσες στην παγίδα της πόρνης της προσοχής φίλε μου. Από κάτω θα εμφανιστεί η κλασσική απάντηση: «Δεν θέλω να το συζητήσω». Τι λες ρε ντολμά; Κάτι τέτοια βλέπω και καταλαβαίνω ότι το επίπεδο της μαλακίας που σε δέρνει είναι μεγαλύτερο από την διαφθορά στην Ελλάδα. Είναι σαν να θέλεις να μείνεις μόνος σου και να πηγαίνεις στην Times Square της Νέας Υόρκης. Μπορεί ακόμα και οι γονείς σου να σε βρίσκουν βαρετό για να ασχοληθούν μαζί σου, αλλά σταμάτα να αναζητάς την προσοχή εικονικών φίλων.

Γενικά δεν πιστεύω στις καλές και κακές ανακαλύψεις. Πιστεύω απόλυτα στην καλή και κακή χρήση. Το facebook μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο σε κάποιον που θέλει να έρθει σε επαφή με παλιούς γνωστούς ή καταστροφικό για κάποιους που ναι μεν ως άνθρωποι προέρχονται από τους πιθήκους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η εξέλιξη ήταν προς το καλύτερο.



Υ.Γ: Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που ανέφερα τη λέξη “facebook” σε αυτό το άρθρο, θα αγόραζα την εταιρία και από την επομένη πολλοί θα έμεναν χωρίς λογαριασμό εκει μέσα.

FACEBOOK: Η ΨΕΥΤΙΚΗ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (Part 1)

         Το Facebook έχει μπει τα τελευταία χρόνια για τα καλά στη ζωή μας. Πολλοί λέγαμε ότι δεν θα πέσουμε στη παγίδα του και να που πέσαμε. Για όσους δεν τους έχει παγιδέψει ακόμα ( ναι για αυτούς τους 5 λέω που έχουν ίντερνετ αλλά όχι λογαριασμό στο facebook ) δεν τους αφορά αυτό το άρθρο.

Το facebook  είναι ο σημαντικότερος ίσως εκπρόσωπος της σημερινής κοινωνίας του «φαίνεσθε». Κυνηγάμε τα like και θυσιάζουμε την πραγματική ζωή που βρίσκεται εκει προς τιμήν της ψεύτικης που παρουσιάζουμε σε τρίτους που χαρακτηρίζονται ως φίλοι αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστα τους γνωρίζουμε. Με όλες τις εξελίξεις και νέες εφαρμογές που παρουσιάζει κατά καιρούς το facebook παραμένει ίδιο σε πολλά επίπεδα και έχει κάποιες χαρακτηριστικές συμπεριφορές.

”Like” στο post/ φωτογραφία που ο ίδιος δημοσιεύεις

          Πραγματικά αυτό είναι ίσως το πιο περίεργο και το πιο εκνευριστικό. Δηλαδή τόσο μεγάλη απόγνωση που κάνει like στον εαυτό σου; Προφανώς για να γράφεις ή για να ανεβάζεις κάτι σου αρέσει. Για να γλιτώσουν τους εαυτούς τους από 2-3 γραμμές κώδικα προφανώς οι προγραμματιστές αφήνουν την επιλογή να κάνεις like στην ίδια σου τη δημοσίευση αλλά προφανώς δεν περίμεναν κανένας νοήμων άνθρωπος να το κάνει. ΚΑΙ ΟΜΩΣ : κάποιοι το κάνουν.

Φωτογραφίες «ότι να ναι»

          Τώρα φτάσαμε στην ραχοκοκαλιά του facebook. Δεν διαφωνώ με το να ανεβάζεις φωτογραφίες από το χτεσινό πάρτι που πήγες αλλά γιατί τις ανεβάζεις όλες: κουνημένες, θολές, σκοτεινές γιατί το δάχτυλο σου κάλυπτε το φλάς, εντελώς μαύρες γιατί το δάχτυλο σου κάλυπτε τον φακό (παρεπιπτόντως, έχε τον έλεγχο των κωλοδαχτύλων σου όταν τραβάς φωτογραφία. Μην τα βάζεις μπροστά στην κάμερα. ΑΠΛΟ). Διάλεξε τις καλές και βάλτες. Οι υπόλοιπες είναι απλά άχρηστες.

Διάφορα άχρηστα σοβαροφανή group

           Πραγματικά μου έρχεται αηδία όταν βλέπω group με ονόματα όπως: «Αντίο καλέ μας άνθρωπε» (για τον θάνατο του Θανάση Βέγγου) και η δημοσίευση αυτού του group: «Απίστευτο. Δείτε τη nicki minaj να γαμιέται με το ιπποπόταμο που έχει για κατοικίδιο (PHOTO)». Το περιεχόμενο ενός group πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό του τίτλου του. Τουλάχιστον έτσι λέει η κοινή λογική. Αλλά εκεί που τελειώνει η κοινή λογική αρχίζει το facebook.

Τοποθεσίες

           Μου τη δίνει όταν βλέπω δημοσιεύσεις τύπου: «Καταστροφή συκωτιού» ή «αχαλίνωτο shopping» και ακολουθείται από το « - στην περιοχή κωλοπετινίτσα». Γιατί πιστεύεις ότι το που στο διάολο είσαι θα με ενδιαφέρει; Να είχα ένα σετ καθοδηγούμενων πυραύλων με εισαγωγή συντεταγμένων στόχου, να με ενδιέφερε. Αλλά δυστυχώς ακόμα ψάχνω στο e-bay μια καλή προσφορά οπότε κόφτο.

Σκούντημα

            Ίσως η πιο άχρηστη εφαρμογή του facebook. Ειδικά πιο πριν όταν κάποιος δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει και σου έκανε σκούντημα δεν υπήρχε περίπτωση να το πάρεις χαμπάρι γιατι το εμφάνιζε κάπου στην αρχική σελίδα. Προφανώς για αυτό το έλεγε σκούντημα. Αν σε ειδοποιούσε κανονικά θα μπορούσε να λεγόταν «uppercut στο σαγόνι» και από πίσω να παίζει το “the eye of the tiger”.


Θα ακολουθήσει part 2 εντός ολίγων ημερών