Άλλο ένα Πάσχα λοιπόν ήρθε φέρνοντας την εβδομάδα των Παθών και τέλος το αποκορύφωμα αυτής της βδομάδας: ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Ξέρω πολύ καλά οτι όλοι τώρα τρίβετε το στομάχι σας και ακονίζετε την πιρούνα σας. Όσοι έχουν θρήσκους γονείς ή πιστεύουν οι ίδιοι στο έθιμο της νηστείας, έχουν δύο λόγους για να περιμένουν με ανυπομονησία την Κυριακή του Πάσχα. Καλά κάνεις και εσυ ρε λεχρίτη άθεε που νυστεύεις για δύο μέρες. Δεν θα πάθεις κάτι αν φας δύο φορές λιγότερες απο τα MacDonalds. Να περισσέψει και για την Karina κάνα μπιφτέκι για πρώτες ύλες σωληνώσεων.
Ίσως να μην το γνωρίζατε αλλα παλιά η νηστεία ήταν πιο σκληροπυρηνική. Δεν έτρωγαν σχεδόν τίποτα. Ωστόσο για ανθρωπιστικούς λόγους βρήκαν ένα παραθυράκι στους θείους νόμους και μπορείς να φάς το οτιδήποτε αρκεί να μην έχει αίμα. Ωστόσο, την Μεγάλη Παρασκευή ειναι το αποκορύφωμα για όσους νυστευουν σοβαρά, καθώς μπορείς να φάς μόνο ελιές και φαντάζομαι τα χόρτα που έχει η γλάστρα σου. Fun fact: Μπορείς να φάς ελιές αλλά όχι λάδι. Αυτό συμβαίνει γιατί η ελιά θεωρείται καρπός της γής, ενώ το λάδι προϊόν επεξεργασίας.
Το μεγάλο Σάββατο υπάρχει η πρώτη ανάσταση στις 12 το μεσημέρι για αυτούς που είναι ετοιμοι να φάνε τον καναπέ του σαλονιού απο την πείνα. Ουσιαστικά είναι μία πρόφαση για να σαβουριάσεις οτιδήποτε εκτός απο κρέας ώστε να σε κρατήσει μέχρι την ώρα της μαγειρίτσας. Το βράδυ είναι η ώρα της Ανάστασης. Όλοι χαίρονται για την Ανάσταση του Χριστού και εσύ χαίρεσαι για την μαγειρίτσα που σε περιμένει σπίτι αχνιστή και γεμάτη ΚΡΕΑΣ (ναι ρε φίλε επιτέλους πρωτεϊνη). Άν είσαι μικρός οπωσδήποτε θα πετάξεις βαρελότα και γουρούνες την ώρα της Ανάστασης (συνήθως πιο νωρίς γιατί δεν μπορείς να κρατηθείς). Άν είσαι λίγο μεγαλύτερος, θα αρχίσεις στα βρισίδια τα "μαλακισμένα που σε ξεκουφαίνουν". Μετά θα φύγεις τρέχοντας για να φάς ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι.
Άν είσαι μεγάλος λεχρίτης, θα ξυπνήσεις κάποια στιγμή την Κυριακή απο την τσίκνα που θα σου τρυπάει τη μύτη. Σε περίπτωση που είσαι αρκετά άντρας για να γνωρίσεις ότι είναι δουλειά σου να φέρνεις το κρέας στο σπίτι (ή τουλάχιστον ότι είναι δουλειά σου να το φέρεις απο το κρεοπωλείο αν δεν εισαι τοσο brutal για να το σφάξεις μόνος σου), θα ξυπνήσεις απο νωρίς για να βοηθήσεις στο σούβλισμα. Όλοι το παίζουμε ζωόφιλοι αλλα λίγους έχω δεί να τους ενοχλεί ιδιαίτερα η σούβλα που εξέχει απο το κεφάλι του αρνιού. Το άναμμα της φωτιάς για τα κάρβουνα είναι ίσως το πιό δύσκολο κομμάτι, ειδικά αν δεν γνωρίζεις. Οπότε αφήνεις πατέρα ή θείο να βγάλει το φίδι απο την τρύπα, όσο εσύ διώχνεις τις μύγες απο το μόσχο σου.
Η συνέχεια γνωστή. Ξεκινάει το αργό ψήσιμο του αρνιού, εννοείται με μοτεράκι για να μην πιαστεί το χέρι. Λίγο πρίν το μεσημέρι θα γίνει το κακό και η μάνα θα βγάλει μερικα "μεζεδάκια" για την όρεξη: αυγα που περίσσεψαν απο χτές, ντομάτα, αγγούρι, φέτα, τζτζίκι και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κοπεί στα τέσσερα για μεζέ. Στο τέλος το τραπέζι με τους μεζέδες θυμίζει το τραπέζι του χωριού στό τέλος κάθε ιστορίας του Αστερίξ. Άν παίξεις σωστά τα χαρτιά σου θα μείνει χώρος για τον κεντρικό προσκεκλημένο που γυρίζει νωχελικά στη σούβλα. Άν είσαι γατάκι θα πέσεις με τα μούτρα και μετα δεν θα μπορείς να ευχαριστηθείς το κυρίως πιάτο. Γενικά αν εμπιστευόσουν την δίαιτα σου, αποκλειστικά στη μάνα με το σύνδρομο της κατοχής, θα ήσουν σαν αυτόν. Οπότε μην πέσεις στην παγίδα και φέτος. Αν υπάρχει κοκορέτσι και σου αρέσει, βγαίνει νωρίτερα οπότε κινδυνεύεις και απο εκεί.
Η μεγάλη στιγμή φτάνει και το αρνί βγαίνει λίγο-λίγο. Οι πέτσες χωνεύονται ήδη γνωρίζοντας οτι θα το μετανιώσεις αργότερα που οι μισές σου αρτηρίες θα είναι πιο μπουκωμένες και απο την εθνική Κορίνθου-Πατρών όταν πέφτεις πίσω απο τρακτέρ. Ξέχασε μπύρες και κρασιά. Η coca-cola με το ανθρακικό απαραίτητος σύμμαχος στην προσπάθεια σου να εξαφανίσεις τα τελευταία ίχνη του μπουτιού που πήρες δικαιωματικά.
Γενικά, ήταν μια γεμάτη μέρα. Τουλάχιστον για το στομάχι σου. Έφαγες σαν ζώο και το σημαντικότερο είναι οτι μαζεύτηκε μετά απο καιρό όλη η οικογένεια μαζί. Στο τέλος όλοι πέρασαν καλά και το ευχαριστήθηκαν. Δυστυχώς το αρνί, πιθανότατα να έχει αντίθετη άποψη...
Ίσως να μην το γνωρίζατε αλλα παλιά η νηστεία ήταν πιο σκληροπυρηνική. Δεν έτρωγαν σχεδόν τίποτα. Ωστόσο για ανθρωπιστικούς λόγους βρήκαν ένα παραθυράκι στους θείους νόμους και μπορείς να φάς το οτιδήποτε αρκεί να μην έχει αίμα. Ωστόσο, την Μεγάλη Παρασκευή ειναι το αποκορύφωμα για όσους νυστευουν σοβαρά, καθώς μπορείς να φάς μόνο ελιές και φαντάζομαι τα χόρτα που έχει η γλάστρα σου. Fun fact: Μπορείς να φάς ελιές αλλά όχι λάδι. Αυτό συμβαίνει γιατί η ελιά θεωρείται καρπός της γής, ενώ το λάδι προϊόν επεξεργασίας.
Το μεγάλο Σάββατο υπάρχει η πρώτη ανάσταση στις 12 το μεσημέρι για αυτούς που είναι ετοιμοι να φάνε τον καναπέ του σαλονιού απο την πείνα. Ουσιαστικά είναι μία πρόφαση για να σαβουριάσεις οτιδήποτε εκτός απο κρέας ώστε να σε κρατήσει μέχρι την ώρα της μαγειρίτσας. Το βράδυ είναι η ώρα της Ανάστασης. Όλοι χαίρονται για την Ανάσταση του Χριστού και εσύ χαίρεσαι για την μαγειρίτσα που σε περιμένει σπίτι αχνιστή και γεμάτη ΚΡΕΑΣ (ναι ρε φίλε επιτέλους πρωτεϊνη). Άν είσαι μικρός οπωσδήποτε θα πετάξεις βαρελότα και γουρούνες την ώρα της Ανάστασης (συνήθως πιο νωρίς γιατί δεν μπορείς να κρατηθείς). Άν είσαι λίγο μεγαλύτερος, θα αρχίσεις στα βρισίδια τα "μαλακισμένα που σε ξεκουφαίνουν". Μετά θα φύγεις τρέχοντας για να φάς ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι.
Άν είσαι μεγάλος λεχρίτης, θα ξυπνήσεις κάποια στιγμή την Κυριακή απο την τσίκνα που θα σου τρυπάει τη μύτη. Σε περίπτωση που είσαι αρκετά άντρας για να γνωρίσεις ότι είναι δουλειά σου να φέρνεις το κρέας στο σπίτι (ή τουλάχιστον ότι είναι δουλειά σου να το φέρεις απο το κρεοπωλείο αν δεν εισαι τοσο brutal για να το σφάξεις μόνος σου), θα ξυπνήσεις απο νωρίς για να βοηθήσεις στο σούβλισμα. Όλοι το παίζουμε ζωόφιλοι αλλα λίγους έχω δεί να τους ενοχλεί ιδιαίτερα η σούβλα που εξέχει απο το κεφάλι του αρνιού. Το άναμμα της φωτιάς για τα κάρβουνα είναι ίσως το πιό δύσκολο κομμάτι, ειδικά αν δεν γνωρίζεις. Οπότε αφήνεις πατέρα ή θείο να βγάλει το φίδι απο την τρύπα, όσο εσύ διώχνεις τις μύγες απο το μόσχο σου.
Η συνέχεια γνωστή. Ξεκινάει το αργό ψήσιμο του αρνιού, εννοείται με μοτεράκι για να μην πιαστεί το χέρι. Λίγο πρίν το μεσημέρι θα γίνει το κακό και η μάνα θα βγάλει μερικα "μεζεδάκια" για την όρεξη: αυγα που περίσσεψαν απο χτές, ντομάτα, αγγούρι, φέτα, τζτζίκι και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κοπεί στα τέσσερα για μεζέ. Στο τέλος το τραπέζι με τους μεζέδες θυμίζει το τραπέζι του χωριού στό τέλος κάθε ιστορίας του Αστερίξ. Άν παίξεις σωστά τα χαρτιά σου θα μείνει χώρος για τον κεντρικό προσκεκλημένο που γυρίζει νωχελικά στη σούβλα. Άν είσαι γατάκι θα πέσεις με τα μούτρα και μετα δεν θα μπορείς να ευχαριστηθείς το κυρίως πιάτο. Γενικά αν εμπιστευόσουν την δίαιτα σου, αποκλειστικά στη μάνα με το σύνδρομο της κατοχής, θα ήσουν σαν αυτόν. Οπότε μην πέσεις στην παγίδα και φέτος. Αν υπάρχει κοκορέτσι και σου αρέσει, βγαίνει νωρίτερα οπότε κινδυνεύεις και απο εκεί.
Η μεγάλη στιγμή φτάνει και το αρνί βγαίνει λίγο-λίγο. Οι πέτσες χωνεύονται ήδη γνωρίζοντας οτι θα το μετανιώσεις αργότερα που οι μισές σου αρτηρίες θα είναι πιο μπουκωμένες και απο την εθνική Κορίνθου-Πατρών όταν πέφτεις πίσω απο τρακτέρ. Ξέχασε μπύρες και κρασιά. Η coca-cola με το ανθρακικό απαραίτητος σύμμαχος στην προσπάθεια σου να εξαφανίσεις τα τελευταία ίχνη του μπουτιού που πήρες δικαιωματικά.
Γενικά, ήταν μια γεμάτη μέρα. Τουλάχιστον για το στομάχι σου. Έφαγες σαν ζώο και το σημαντικότερο είναι οτι μαζεύτηκε μετά απο καιρό όλη η οικογένεια μαζί. Στο τέλος όλοι πέρασαν καλά και το ευχαριστήθηκαν. Δυστυχώς το αρνί, πιθανότατα να έχει αντίθετη άποψη...
